Het sprookje van de trui die geen trui meer mocht zijn - deel 1

Er was eens een Trui. 

Niet zomaar de eerste de beste trui maar een trui van mohair die steekje voor steekje in de jaren 80 van de vorige eeuw door een mama in elkaar werd gezet. 

De dochter voor wie de kriebelige Trui gemaakt was droeg hem plichtsbewust. (Want zo deden dochters dat nog in die tijd …)

Jaren verstreken. De dochter ging alleen wonen. Ze verhuisde een paar keer.

En uiteindelijk kwam ze de Ridder op het witte paard tegen en kwamen er een prinsesje en 2 prinsjes bij. En Trui verhuisde altijd mee. Meestal lag de Trui ergens achter in de kast verscholen maar wegens 'te mooi om weg te doen' werd Trui heel af en toe gedragen. 

Tot verrassing van de mama die de Trui ooit maakte. Eigenlijk was ze die Trui allang vergeten.

Op een vreselijke dag veranderde de dochter in een heks. 

Wat gebeurde er: de trui werd door de dochter in de wasmachine gewassen.
Geen tijd, geen zin in handwas, dacht de dochter-heks en hup, in de machine.

Tegen zoveel water en warmte kon de Trui absoluut niet. 

Na de 'oeps-reactie' toen Trui uit de wasmachine kwam waste de heks Trui daarna nog eens. 

En nog eens. Ze kreeg er plezier in, die heks.
En het werd altijd maar heter voor Trui. 

Alsof het nog niet erg genoeg was deed de heks Trui daarna in de droogkast.
Draaien, hitte, het werd voor Trui allemaal teveel en Trui werd elke keer kleiner en kleiner. Maar Heks ging maar door, ze wist van geen ophouden en tenslotte maakte ze ook nog een beschamende foto van arme Trui die ondertussen nog maar een héél klein Truitje was …

(wordt vervolgd)