Parijs

Laatste deel: De Kers op de Taart


Zij (van bijna 11) is Zot van Chanel.
Dus … gaan we op zoek naar de eerste winkel van Coco Chanel in de Rue Cambon.
Die met de beroemde trap.
Met al die spiegels.
Waar Coco, veilig boven in haar appartement, beneden alles kon zien.

Het liep iets anders dan wij voorzien hadden.
We vonden de winkel.
Whow.
We gluurden naar binnen en zagen de trap met de spiegels.
Whow.
En toen deed een vriendelijke portier voor ons de deuren open. We mochten binnen komen.
Oeps!

Zien jullie het al?
Kamiel met zijn korte broek vol zakken (want daar kan zo veel in) en sandalen.
Odille in een zelfgemaakt verwassen tricotjurkje.
Zij van bijna 11 in een zelfgemaakt jeansjurkje.
En 2 kleine jongens in een korte broek vol stof want we hadden er al een halve dag op zitten.

Zo stapten wij Chanel binnen.
Ik zal maar niets meer zeggen zeker?

Het voelde alsof je in mini-minirok de kerk binnenstapt. 


Maar iedereen (en er loopt daar nogal wat personeel rond) was supervriendelijk. (In een kerk zou je meteen buitengekeken worden!)
Alsof we vaste klanten waren.
En wij hebben alles, van boven tot onder, rustig kunnen bekijken. Tassen (duuuur) en jassen (nog duurder) en zo veel meer.  't Was allemaal mooi.

En Kamiel?
Die kocht 2 flesjes! (Dus: vriendelijkheid levert wel degelijk wat op!)

Resultaat: Niet alleen de Meisjes maar ook de jongens (de jongste is 6) hier ten huize zijn Fan van Chanel geworden.
Dat wordt wat als ze later een Liefje hebben …
Voor Haar van bijna 11 was dit bezoek het Mooiste in Parijs!




Parijs

Deel 2: Grote Stoelen en een Vlaamse Meester


Stoelen …
In Parijs zijn er genoeg.

Natuurlijk in de eerste plaats in de Jardin du Luxembourg.
De stoelen die Fermob tegenwoordig ook verkoopt staan daar in grote getale.
De verleiding om met zo een stoel uit het park weg te wandelen was groot. Alhoewel … liever in een flitsende kleur dan dat groen. (Waren die daar vroeger niet in een ander soort groen?)




























































































In het Musée des Arts Decoratif is een bonte verzameling te zien van Grote Stoelen.
Op het einde van de rondgang kan je uitrusten in onder andere een prachtexemplaar van Eames.




























































































Maar het mooiste in dat hele museum?
Het personeel zit, verspreid over het hele museum, op de .03 van Maarten van Severen.
Een Vlaamse Meester tussen al die andere Grote Stoelen.



Parijs

Deel 1: De 'Wenslijst'


Wij waren vorige week in Parijs.
Met de 3 kinderen.
Waarom?
Omdat ik van Parijs hou.
En omdat ik een Wenslijst had met dingen die ik (weer) eens wou zien.
Dus moeten Zij mee!

De Wenslijst:

Met de kinderen te doen:
Musée de l'orangerie
Louvre (oudste zoon is nogal verliefd op een zekere Lisa M., een 'hangjongere' die daar haar tijd verdoet met naar Kuddevee te kijken)
Pere Lachaise
Sacre Coeur (Suikertaart is toch wel een passende benaming)
Eifeltoren
Jardin du Luxembourg: bootje varen
Galeries Lafayette (er achter komen dat anderen véél meer geld uitgeven)
Varen op de Seine
Promenade Plantee
Musée Rodin

Alleen de laatste 2 wensen zijn niet afgehandeld. Dat wordt voor de volgende keer.


Alleen te doen:
Petit Pan winkels (maar zeg, die vielen tegen!)
Antoine et Lilly (altijd goed!)
Kidimo (na lang zoeken gevonden maar gesloten wegens verhuis!)
La Droguerie (te veel volk, te lange rijen)
Musée des Arts décoratifs (beter dan 't Louvre!)
Centre Pompidou (geen tijd meer gehad)






























































































1. Bootjes kiezen in de Jardin Luxembourg
2. Gezien in een etalage; gelukkig paste deze niet in de rugzak
3. Musée des Arts Decoratifs: tijdelijke tentoonstelling Louis Vuitton
4. Musée des Arts Decoratifs: schitterende combinatie: projectie van affiches tegen te restaureren muur
5. Galeries Lafayette: geef-veel-geld-uit-fabriek


Exit Poppenhuis

Uren hebben we ons er mee beziggehouden.
Maar Kleine Meisjes worden groot en dan is er geen plaats meer voor een poppenhuis.
Het Huis moet uit huis!
Met gemengde gevoelens.
De optie 'Verbouwen tot boekenkast' werd overwogen maar gaat toch niet door.

Langzaamaan wordt de Kleine Meisjeskamer een Grote Meisjeskamer.









Kodaktas … zuinig op zijn?

Deze tas bracht ik 5 jaar geleden mee van een beurs (ahum, ik bracht er verschillende mee …).
De kinderen gebruiken het als 'rommel/speeltas'.
Tot Kamiel eens een bedenkelijke blik wierp op dat logo.
Kodak … zou je niet een beetje zuinig zijn op die tassen?

Waar blijft de tijd toch.
Vroeger was Kodak iets dat zo vanzelfsprekend was.
Misschien moet ik die tassen toch beginnen koesteren.
Vintage avant la Lettre?

Of toch niet?



ModeMuseum Antwerpen

Tussen de regendruppels door sprongen we gisteren bij deze 'Madammen' binnen.
Nog tot 12 augustus te zien in het MoMu.



Aan zee

Kamiel is lui … en Odille is nog luier.
Daarom kiezen zij voor een vakantie dichtbij.
Niet te ver. Dus geen 3 kinderen op de achterbank: 'Is 't nog ver'.
Geen reiszieken met de gebruikelijke ongemakken …
Niet te warm. Geen 3 maal 'Pfffffff, zo warm'.
Oei, misschien wel wat te koud en te veel wind, maar dat valt te overbruggen.

Geen geloop achter kinderen.
Geen verhuis naar 't strand, en terug.

Kamiel en Odille lieten zich vallen.
Op het terras van het vakantiehuisje (ok, op de stoel van …).
Zij keken. En zagen dat het goed was.
Odille ging voor de 'Schone Schijn' wel eens uit haar stoel om te gaan lopen. Meer niet.

























Want die 3 kinderen die deden zelf hun ding:
in de duinen … (onze Duinkinderen hadden elk hun eigen kamp en vlakbij was 'het hol van een wolf')




















met de vliegers … (Zij is een echt Vliegermeisje.)

























en zowaar in de zee!




















En Kamiel en Odille keken toe van op het terras en zagen dat het goed was!

Voor de gelijkgezinden: wij zaten hier.

Snoeptaart

Wij zijn lekker Stout.
Trakteren doen we niet gezond, foei.
Maar eens in het jaar mag dat wel zeker?

Je hebt nodig:
een blok piepschuim, zilverpapier, eventueel papier om de randen af te werken, tandenstokers, satéstokjes en héél veel snoep.





Een Bee-tas op verzoek

Ik wilde het simpel houden. Op het einde van het schooljaar is er zo veel te doen.
De chocolade voor de juffen en meester was al gekocht.

Maar toen vroeg 'Hij van bijna 9' om voor z'n juf een tas te maken.
Hij koos zelfs in hoogsteigen persoon de stof uit.

Tja, wat doen we dan?
De chocolade zelf opeten zeker?
En (met veel plezier) een Bee-Tas maken met de klaargelegde stof.