Laatste deel: De Kers op de Taart
Zij (van bijna 11) is Zot van Chanel.
Dus … gaan we op zoek naar de eerste winkel van Coco Chanel in de Rue Cambon.
Die met de beroemde trap.
Met al die spiegels.
Waar Coco, veilig boven in haar appartement, beneden alles kon zien.
Het liep iets anders dan wij voorzien hadden.
We vonden de winkel.
Whow.
We gluurden naar binnen en zagen de trap met de spiegels.
Whow.
En toen deed een vriendelijke portier voor ons de deuren open. We mochten binnen komen.
Oeps!
Zien jullie het al?
Kamiel met zijn korte broek vol zakken (want daar kan zo veel in) en sandalen.
Odille in een zelfgemaakt verwassen tricotjurkje.
Zij van bijna 11 in een zelfgemaakt jeansjurkje.
En 2 kleine jongens in een korte broek vol stof want we hadden er al een halve dag op zitten.
Zo stapten wij Chanel binnen.
Ik zal maar niets meer zeggen zeker?
Het voelde alsof je in mini-minirok de kerk binnenstapt.
Maar iedereen (en er loopt daar nogal wat personeel rond) was supervriendelijk. (In een kerk zou je meteen buitengekeken worden!)
Alsof we vaste klanten waren.
En wij hebben alles, van boven tot onder, rustig kunnen bekijken. Tassen (duuuur) en jassen (nog duurder) en zo veel meer. 't Was allemaal mooi.
En Kamiel?
Die kocht 2 flesjes! (Dus: vriendelijkheid levert wel degelijk wat op!)
Resultaat: Niet alleen de Meisjes maar ook de jongens (de jongste is 6) hier ten huize zijn Fan van Chanel geworden.
Dat wordt wat als ze later een Liefje hebben …
Voor Haar van bijna 11 was dit bezoek het Mooiste in Parijs!
